« Ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωή, όν
επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν Αυτόν…» (Ιακ. Α’ 11).
Τιμία των Πρεσβυτέρων
χορεία, πενθηφόρε λαέ του Κυρίου.
Η Εκκλησία είναι σήμερα
συναγμένη δια να προπέμψη τον μακαριστόν και σεβαστόν, τον πιστόν και άξιον
λευΐτην, Νικόλαον Αθανασίου.
Η σύναξις της
θριαμβευούσης Εκκλησίας εις τον Ουρανόν, υποδέχεται τον μακαριστόν γέροντα δια
να συνεχίζη να ιερουργή εις την άνω Ιερουσαλήμ, εις τα Άγια των Αγίων.
Εις την γη, η
στρατευομένη Εκκλησία κατά την εξόδιον Ακολουθία, αποχαιρετά τον ακάματο
λειτουργό και εργάτην του Ευαγγελίου.
Προ πολλού είχεν υπερβή
τον δαυιτικόν κανόνα του ορίου της ανθρωπίνης ζωής* πρά το βαθύ όμως γήρας
του, διετήρει τις πνευματικές δυνάμεις έως την ημέραν κατά την οποίαν εκλονίσθη
η υεία του, ο δε κλονισμός τον καθήλωσε εις την κλίνην της δοκιμασίας και του
πόνου.
Ας μου επιτραπή ενώπιον
της πενθίμου ομηγύρεως πριν η ψυχρά γη αποκρίψη από των οφθαλμών μας το χοϊκόν
σκήνος, να ρίψωμεν σύντομον βλέμμα επί της πορείας κατά την πεντηκονταετή
διακονίαν του εις την τοπικήν Εκκλησίαν.
Εγεννήθη εις Βόλον και
εν μέσω πολλών δυσκολιών, εργαζόμενος εις διάφορα εργοστάσια της πόλεως,
διήλθεν τον νεανικόν στάδιον, πλην όμως οι δοκιμασίες εχαλίβδωσαν τον χαρακτήρα
του.
Εις νεαράν ηλικίαν
έγινε μέλος Χριστιανικών ομάδων και σενεδέθη με τους μακαριστούς
Ιεροκήρυκες Σωκράτην Αναζηλήν, Γεώργιον
Δημόπουλον, Δοσίθεον Ανδριανόπουλον και Ιωάννης Μαρκόπουλον.
Δεν διαφεύγουν οι
διηγήσεις του* ετόνιζε πολλάκις ότι
κατά την μαρτυρικήν ξενικήν κατοχήν μετέφερν το συσσίτιον εις την φυλακήν δια
τους κρατουμένους. Ήλθεν εις κοινωνίαν γάμου μετά της Ιουλίας και εν συνεχεία η
ευλογημένη ημέρα της εισόδου εις τα ενδότερα του καταπετάσματος, εις τα Άγια
των Αγίων. Υπακούων εις την κλίσιν του Θεού και του εαυτού του, κατόπιν
προτροπής Αγίων γερόντων εισήλθεν εις τας τάξεις του Ιερού κλήρου.
Το έτος 1970 την 12ην
Ιουλίου εις τον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Βόλου, έλαβεν δια των χειρών του μακαριστού
Μητροπολίτου Δημητριάδος κυρού Ηλία τον βαθμόν του διακόνου, ενώ επί πολλά έτη
πριν ως βαθύς γνώστης της Βυζαντινής Μουσικής υπηρέτησεν εις πολλά αναλόγια της
περιοχής.
Διηκόνησε επί τρεις
μήνας εις τον Ι.Ν. Αγ. Αναργύρων Βόλου .
Την 28ην
Οκτωβρίου του 1070 εις τον Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ν. Ιωνίας υπό του
ιδίου Αρχιερέως έλαβεν τον δεύτερον βαθμόν της Ιερωσύνης.
Αρχίζει την διακονίαν
του εις τον Αμπελώνα της Εκκλησίας υπηρετών επί 9 έτη εις τον Ι.Ν. Αγ.
Παρασκευής Ζαγοράς. Εν συνεχεία μετετέοη εις τον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Αγιάς.
Υπηρέτησεν ως Αρχιερατικός επίτροπος και προίστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Αγιάς. Εις τον Ι.Ν. Αγ.
Αποστόλων Πέτρου και Παύλου επί 17 έτη και τέλος εις τον Ι.Ν., Αγ. Ιωάννου
Δαμασκηνού και Αγ. Βαρβάρας Ν. Ιωνίας.
Μετά την έξοδό του εκ
της ενεργούς υπηρεσίας, δεν εγκατέλειψε την διακονίαν του εις τη Εκκλησίαν,
αλλά ως πιστός στρατιώτης Χριστού, προσέφερεν τας υπηρεσίας του εις τον ενταύθα
Ι. Ναόν από το έτος 2002 έως της τελευτής του.
Όταν εκ της Ι.
Μητροπόλεως ελάμβανε την εντολήν προς κάλυψιν κενών, εδέχετο την εντολήν λέγων
«η εντολή του επισκόπου είναι αμέσως αποδεκτή και πρέπει να εκτελεσθή».
Μετέβαινεν εις τας πλέον ακριτικάς
ενορίας, έως και του παρελθόντος Αυγούστου, προς επιτέλεσιν των λειτουργικών
καθηκόντων.
Δια τον μακαριστόν
γέροντα έχει πλήρη εφαρμογή ο ψαλμικός λόγος: « Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου,
Κύριε των δυνάμεων. Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου,
η καρδία μου και η σάρξ μου ηγαλιάσαντο επί Θεόν ζώντα».
Πριν ακόμη την ανατολήν
του ηλίου, ήταν εντός του Ναού, προσερχόμενος δια την Ακολουθίαν του Όρθρου,
συμμετέχων πολλάκις και εκτός Κυριακών εις την Θ. Λειτουργίαν. Το εσπέρας πάλιν
εις την Ακολουθίαν του Εσπερινού, εις Ι. Αγρυπνίας, τα Ιερά Μυστήρια, χωρίς να
υπολογίζη τις καιρικές συνθήκες.
Εντός του Ναού της
Αγίας Άννης κατά τις πρωινές ώρες της 19ης Σεπτεμβρίου, ενώ
προσήλθεν δια την ακολουθίαν του Όρθρου και εξ αιτίας μικρού ατυχήματος έλεβεν
το μήνυμα εκ του ουρανού ότι επλησίασεν η στιγμή της εξόδου του.
Δια τον μακαριστόν
πρεσβύτερον έχουν εφαρμογή τρεις μακαρισμοί:
-« Μακάριοι οι
ακούοντες τον λόγον αυτού και φυλάσσοντες αυτόν».
( Λουκ. 11,28)
Εκ νεαράς ηλικίας στις
Χριστιανικές ομάδες εδιδάχθη τον λόγον του Θεού. Όταν εισήλθεν εις τον Ιερόν
Κλήρον, εκήρυττε τον λόγον του Κυρίου. Ανέλαβεν την σύναξιν ανδρών συμμελέτης
Αγ. Γραφής εις τον Ι.Ν. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Ν. Ιωνίας.
Κατά την περίοδον του
θέους έως και τον παρελθόντα Αύγουστον έκανε ομιλίες ώστε να διατηρή με τα μέλη
του κύκλου την επικοινωνία.
Εφήρμοσε την προτροπή
του Κυρίου: « Πορευθέντες μαθητεύσατε… διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα
ενετειλάμην υμίν» ( Ματθ. 28,19)
-
Ο
μακαρισμός της ελεημοσύνης.
Εφήρμοσε τον λόγον του
Κυρίου: « Μακάριον εστί διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν». (Πραξ. 20,35). Με αφανή
τρ΄πο προσέφερε τον φάκελλο της αγάπης του εις έργα αγάπης.
Δεν προσκρούω εις την
ταπείνωσίν σου μακαριστέ συνεφημέριε, επίτρεψέ μοι από τον ουρανό που βρίσκεσαι
να καταθέσω ενώπιον της πενθηφόρου συνάξεως ότι πάλιν και πολλάκις οι Ι. Ναοί
Αγίων Αναργύρων και Αγίας Άννης ως και το «Σπίτι Γαλήνης» εδέχθησαν τα μύρα της
αγάπης σου.
Έσπειρε κατά τον Θείον
Παύλος εις την γη «Επ’ ευλογίαις» και «επ’ ευλογείες» θερίζει εις τον Ουρανόν.
Ποιος λησμονεί ότι προ
των Χριστουγέννων και της Μεγ. Εβδομάδος μετέβαινε εις την Ι.μ. Τιμ. Προδρόμου
Συκής, μεταφέροων τα δέματα της αγάπης από το Σπίτι Γαλήνης, ενώ προηγουμένως
είχε συγκεντρώσει χρήματα δια τον φιλανθρωπικόν αυτόν σκοπόν.
-
Τέλος
δε ο μακαρισμός της Ιεραποστολής.
« Ο επιστρλεψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού
σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών» ( Ιακ. 5,20).
Εις τους Ιερούς ναούς Αγ. Αναργύρων Βόλυ, Πέτρου και Παύλου
Ν. Ιωνίας, εις τον Άγιο Γεώργιον Φερών ανά μήνα, εδέχετο εις το Μυστήριον της
Ιεράς Εξομολογήσεως τις ψυχές για να τις προσφέρη την άφεση ως και τις
συμβουλές του.
Δια την διακονίαν του, από τον μακαριστό Μητροπολίτη
Δημητρίαδος κυρόν Χριστόδουλον έλαβεν το οφφίκιον του Οικονόμου* από τον σεπτόν
ποιμενάρχη μας εις τον Ι. Ν. Αγίας Άννης την 9ην Δεκεμβρίου 2007
έλ;αβεν το οφφίκιον του Πρωτοπρεσβυτέρου.
Το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον του ενταύθα Ι.Ναού , εις
ανάμνησιν της διακονίας του, ως διακόνου του προσέφερεν αναμνηστικόν μετάλλιον
την 4ην Μαΐου 2003 κατά την 50ην επέτειον των εγκαινίων
του Ι. Ναού.
Εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης δια την Ιερατικήν του διακονίαν
και το φιλανθρωπικόν του έργον έλαβεν δια των χειρών του Σεβασμιωτάτου κ.
Ιγνατίου τιμητική πλακέτα εις τον Ι.Ν. Αγ. Άννης.
Αείμνηστε π. Νικόλαε
Αναπολούμεν τις ωραίες ημέρες της συνεφημερίας. Αν ως
άνθρωοι σε ελυπήσαμε πιστεύουμε ότι ελάβαμε την συγχώρεσή σου και σε παρακαλούμε
από το ύψος του ουρανού, πλησίον του Δεσπότου Χριστού να δέεσαι υπέρ του
ιερατείου, των συνεργατών και του ποιμνίου της ενορίας αυτής, που ήταν ο
τελευταίος σταθμός της επί γης διακονίας σου.
Ας τερματίσω όμως τον λόγον, διότι παρά την προσοχήν μου
μηπως μακρηγορών επιτείνω την οδύνην της πενθίμου ταύτης ομηγύρεως, επλανίθη το βλέμμα μου εις όσα ωραία έχει να
παρουσιάση ο βίος του προκειμένου νεκρού και εμακρυγόρησα.
Ήδη στρέφεται η ασθενής μου φωνή προς την μακαρίαν ψυχή του
αοιδίμου Ιερέως.
Με θερμήν πίστιν προς τον Θεόν και με τόσην αφοσίωσιν προς
την Εκκλησίαν, τον μακρόν δρόμον της ζωής τετέλεκας και με τόσους κόπους και
αγώνας την καλήν ομολογίαν, ενώπιον της εκκλησίας ωμολόγησας και δι’ έργων
απέδειξα αλληθινή, αναπαύου εν ειρήνη.
Εισήλθες εις το «Αχειροποίητον» Ναό της εν ουρανοίς εκκλησίας.
Πολλές φορές εις την γη προσέφερες την Θ. Λειτουργία. Τώρα πλέον προσφέρεις την
λειτουργία εις τον Ναό του Ουρανού.
«Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών… και εισελεύσεται ο πιστός
οικονόμος των μυστηρίων του θεού Νικόλαος.
Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, εις την Ιεράν διακονίαν
του οποίου ο μακαριστός αφιέρωσεν των ζωήν του, να αναπαύση την μακαρίαν αυτού
ψυχήν υπό την σκιάν του ξύλου της ζωής, παρά τας διεξόδους των υδάτωβ, η δε
μνήνη αυτού η αγήρως.
Αιωνία σου η μνήμη αοίδιμε αδελφέ και συλλειτουργέ.